#46 WIECZNIE ŻYWY - ISAAC MARION

Premiera: 28-02-2013

Wydawnictwo: Wydawnictwo Replika

Autor: Isaac Marion

Tytuł oryginału: Warm Bodies

Ilość stron: 307

Kategoria: literatura fantastyczna 

Słowa klucze: fantastyka, wojna, zombie, walk dobra ze złem

Ocena: 4/5

"Niebo jest błękitne. Trawa zielona. Słońce ogrzewa naszą

skórę. Uśmiechamy się, bo właśnie tak ocalamy świat.

Nie pozwolimy, żeby Ziemia stała się grobowcem,

masową mogiłą przemierzającą kosmos. Sami się

ekshumujemy. Będziemy walczyć z klątwą i pokonamy ją.

Będziemy płakać i krwawić, pożądać i kochać.

Uleczymy śmierć. To my będziemy lekarstwem. Ponieważ

tego chcemy."

 

Wydawać by się mogło, że w świecie, w którym umarli powstają z grobów, a słowa „życie” i „śmierć” tracą swoje znaczenie, nie ma już miejsca na miłość.
Martwy R nie pamięta swojej przeszłości. Jest zombie i działa instynktownie, dopóki nie spotka na swej drodze wyjątkowej dziewczyny z krwi i kości. Julie staje się promykiem światła w szarym krajobrazie R. I choć serce chłopaka od dawna nie bije, w jego wnętrzu zaczyna rozkwitać… życie.
Na styku dwóch wrogich światów, żywych i martwych, rodzi się miłość, jak u najsłynniejszych kochanków wszech czasów...

" - Patrzy na

swój nadgarstek, na te cieniutkie blizny, jak stempel

- wejściówka na koncert samej śmierci. - Wszystkie

te gówniane rzeczy, które ludzie robią sami sobie...

W sumie zawsze chodzi o to samo, wiesz? Tylko

sposób, żeby coś powiedzieć. Zabić wspomnienia bez

konieczności zabijania siebie."

Głównymi bohaterami tej dosyć dziwnej, fatalistycznej książki są wspomniani w opisie R. oraz Julie. O obojgu na dobrą sprawę wiemy niewiele. O R. jeszcze mniej, niż o Julie. Dlaczego? Ponieważ zombie nie pamiętają niczego. Nie wiedzą skąd pochodzą, jak umarli, czy jak długo nie żyją. Nic nie wiedzą. Całe dnie spędzają albo na zawodzeniu, albo na snuciu się po opuszczonym lotnisku, które stało się ich domem, choć w rzeczywistości jest to coś na wzór koczowiska. Z racji tego, że zombie żywią się ludźmi? Nie mają zbyt dużego wyboru, nie chcąc zginąć na zawsze, muszą na siebie uważać, choć tyle pozostało im z ludzkiego instynktu samozachowawczego. Choć kiedy nachodzi ich głód? Nic nie jest w stanie go powstrzymać. R. jest specyficzną postacią, nie wiedząc tak na dobrą sprawę kim jest, ciężko jest się do niego w jakikolwiek sposób odnieść. Jest mi go na pewno żal - głównie tego, że wraz z przemianą w zombie? Stracił wszystkie wspomnienia, nie pamięta nawet swojego imienia. Jest trochę jak porzucona straszna lalka, która przerzucana z kąta w kąt spędza całe dnie na beznadziejnej egzystencji. Bez przeszłości, czy przyszłości. Tkwi w niekończącej się teraźniejszości i to jest na swój sposób przerażające. Życie bez celu. Tylko czy w przypadku zombie można w ogóle mówić o życiu? Do momentu, aż spotyka Julie i wszystko zaczyna się zmieniać.

Julie to zbuntowana nastolatka. Pogubiona w tym co powinna myśleć, czy czuć na temat otaczającego ją świata. Świata, który bardziej przypomina grobowiec. Zamknięta wraz z innymi ludźmi w budowli zwanej "Twierdzą", czuje się jak w potrzasku. Gdzieś w głębi serca wierzy w to, że świat to coś więcej niż walka Żywych z Martwymi. Wierzy w możliwość naprawienia tego, co zniszczyło 'normalność'. Jakby zaraza, która spowodowała obudzenie się zombie? Miała szansę zostać uleczona. Wcześnie straciła matkę, która nie mogąc już dłużej znieść życia w 'niewoli', opuściła Twierdzę narażając się tym samym na pewną śmierć. Julie do tej pory nie przebolała jej straty, a obcy mężczyzna, jakim stał się dla niej jej własny ojciec, jeszcze bardziej ją przygnębia, odbierając jej resztki nadziei. Losy dwojga głównych bohaterów krzyżują się, kiedy R. wraz z innymi Martwymi wyruszają na polowanie. W wyniku walki Żywych z zombie, ginie ukochany dziewczyny, a R. z niezrozumiałych dla siebie początkowo przyczyn, postanawia uratować Julie i zapewnić jej bezpieczeństwo. Jak dokładnie potoczą się losy tej dwójki pozostawiam Wam do odkrycia, o ile zdecydujecie się na przeczytanie tej pozycji.

"Julie pociąga nosem. Ociera go wierzchem dłoni.

- Czym ty jesteś? - pyta po raz drugi.

Uśmiecham się lekko. Potem wstaję i wychodzę

z samolotu, zostawiając jej pytanie zawieszone w

powietrzu, wciąż bez odpowiedzi. W dłoni czuję echo jej

pulsu, zastępującego mój własny."

" - Myślę, że przez stulecia sami się zniszczyliśmy.

Pogrzebaliśmy się pod chciwością, nienawiścią i 

każdym innym grzechem, który można sobie wyobrazić,

aż nasze dusze wreszcie spadły na najniższy możliwy

poziom we wszechświecie. A potem wydrapały sobie

w nim dziurę prowadzącą do jakiegoś... ciemnego

miejsca."

Przyznam szczerze, że nie do końca wiem, co mam Wam powiedzieć. Jeśli obserwujecie mój bookstagram i zaglądacie na stories, to pewnie rzuciło się Wam dzisiejsze nagranie, gdzie przyznaję wprost, że książka na swój sposób rozczarowała mnie. Tak między nami muszę przyznać, że wczoraj podczas jej lektury zwyczajnie zasnęłam. Dla mnie osobiście cała pierwsza połowa historii jest zwyczajnie nudna - nic się nie dzieje, wszystko stoi jakby w miejscu. Jakby zawieszone w próżni, w mega zwolnionym tempie porusza się do przodu. Nie wiem, czy to był celowy zabieg autora, czy coś mu tutaj nie wyszło, ale ja się strasznie, ale to strasznie męczyłam czytając. Kocham kryminały i thrillery, więc dla mnie akcja to podstawa, a tutaj mi jej boleśnie zabrakło. Mam wrażenie, że w przeczytanych ostatnio erotykach więcej tej akcji było i ekhm ekhm nie mam tu na myśli łóżkowych ekscesów głównych bohaterów ;) Wracając do "Wiecznie żywego" - nakręcona pozytywnymi recenzjami spodziewałam się czegoś innego, nie wiem czy lepszego, ale z całą pewnością innego. Na szczęście druga część książki nadrabia braki tej pierwszej i akcji rusza z kopyta. Nie zdradzę Wam zbyt wiele z tego, co dzieje się na kartach historii, ponieważ zabrałabym w ten sposób Wam całą przyjemność czytania :) Dużym plusem jest pomysł na przemianę Martwego w Żywego. Nie da się ukryć, że autora mocno poniosła wyobraźnia w tym temacie, ale nie zmienia to faktu, że jest to ciekawy zabieg i z uwagą obserwowałam ewolucję R. w prawie człowieka. Narracja pierwszoosobowa, którą tak sobie cenię, pomogła mi jeszcze bardziej wczuć się w to, co właściwie działo się wewnątrz głównego bohatera, co jest niewątpliwie kolejnym plusem tej powieści. To, co natomiast zaliczam do drażniących minusów tej pozycji? To 'pseudofilozofia' zaszyta w dialogach czy przemyśleniach R. Co któryś akapit wypełniony jest 'głębokimi' metaforami, jedna goniła drugą, co brzmiało szczególnie zabawnie w ustach nastolatków. Irytowało mnie również to, że chłopak Julie raz po raz 'dochodził do głosu' w głowie R., co w moim osobistym odczuciu tylko mieszało niepotrzebnie. Jak widzicie "Wiecznie żywy" zdecydowanie nie zachwycił i nie wyrwał z butów, jednak mimo wszystko zaciekawił mnie, sprawił, że chcę poznać dalszy ciąg historii, ponieważ szczerze wierzę w to, że końcówka książki, jest tylko preludium do tego, co ma wydarzyć się w "Płonącym świecie". Jeśli lubicie takie nietypowe młodzieżówki z drugim dnem, gdzie pojawiają się istoty zza grobu, a świat chyli się ku upadkowi? Dajcie szansę "Wiecznie żywemu"! :)