#36 MARGO - TARRYN FISHER

Premiera: 11-01-2017

Wydawnictwo: Wydawnictwo Sine Qua Non

Autor: Tarryn Fisher

Tytuł oryginału: Marrow

Ilość stron:347

Kategoria: thriller psychologiczny

Słowa klucze: depresja, samotność, choroba psychiczna, mordercze instynkty

Ocena: 5/5

" - Żeby być naprawdę szczęśliwą, musisz tego chcieć.

Choćby życie ci się skomplikowało, musisz

zaakceptować to, co się stało, porzucić ideały

i nakreślić nową mapę prowadzącą do szczęścia."

 

W Bone jest dom.
W domu mieszka dziewczyna.
W dziewczynie mieszka ciemność…

Margo nie jest jak inne nastolatki. Żyje w ponurym miasteczku Bone, które przejezdni omijają szerokim łukiem. Swój dom nazywa „pożeraczem”. Jej cierpiąca na depresję matka nie odzywa się do niej i traktuje niczym służącą.

Dziewczyna trzyma się na uboczu, dni spędza w samotności. Wszystko nieoczekiwanie się zmienia, kiedy poznaje Judaha – starszego chłopaka z sąsiedztwa. Sparaliżowany, na wózku inwalidzkim, odkrywa przed Margo świat, jakiego dotąd nie znała.

Kiedy w okolicy ginie siedmioletnia dziewczynka, dwójka osobliwych przyjaciół rozpoczyna prywatne śledztwo. W głowie Margo pojawia się desperackie pragnienie, aby wytropić morderców. I przykładnie ukarać… „Oko za oko. Krzywda za krzywdę. Ból za ból”. Rozpoczynając bezlitosne polowanie na zło, dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić.

Najbardziej brutalna prawda to ta o nas samych.

" - Margo - powtarza w moje włosy. - Uratuję cię, jeśli ty

uratujesz mnie. 

Kiwam głową, słowa grzęzną mi w gardle ściśniętym z emocji.  

To najlepszy układ, jaki życie kiedykolwiek mi zaoferowało." 

Z racji tego, że bohaterów w książce jest wielu, uwagę swoją skupię wyłącznie na Margo, ponieważ koniec końców to o niej właśnie jest ta książka, to ona jest swego rodzaju spoiwem, które łączy wszystkie elementy składające się na tę poruszającą lekturę. Dlaczego mówię o niej w tak sentymentalny sposób? Ponieważ mimo negatywnych opinii z jakimi spotkałam się zaczynając swoją przygodę czytelniczą z "Margo"? Ja nie uważam, że to najgorsza z książek Tarryn Fisher, dla mnie jest to thriller? powieść? która jest wyjątkowa na swój własny sposób i z pewnością jeszcze przez długi czas będę patrzyła na nią, stojącą na jednej z półek mojej prywatnej biblioteczki, z dużą dozą zadumy i smutku. Margo nie jest typową nastolatka, nie jest również typową młodą kobietą, z jaką stykamy się w drugiej części książki. Jest 'wytworem' kultury, a raczej jej braku, w której wzrastała. Jest efektem końcowym braku wychowania i miłości, środowiska ćpunów, prostytutek, morderców, mieszkania w zapyziałej dziurze jaką jest Bone, oraz faktu, że już na starcie była skazana na porażkę. Czy gdyby urodziła się w innej rodzinie? W inny mieście? W innym środowisku? Czy wtedy miałaby szansę być 'normalną'? Czy szaleństwo i pokręcone poczucie biblijnej sprawiedliwości 'oko za oko, ząb za ząb' zapisane było w jej DNA w tak silny sposób, że nigdy nie zdołałaby od niego tak naprawdę uciec? Margo poznajemy jako dziecko, później nastolatkę, a na końcu młodą kobietę, która zaczyna swoje życie na nowo zamieszkując w Seattle. Obserwujemy świat jej oczami, co ułatwia nam narracja pierwszoosoba, która pozwala nam wniknąć w umysł bohaterki, jej uczucia i przemyślenia. Myślę, że każdy z nas ma w sobie taką 'Margo'. Niektórzy potrafią trzymać ją na wodzy, inni pozwalają jej dojść do głosu i cóż, wtedy zaczyna się prawdziwe szaleństwo. Abstrahując od tego, co zrobiła i do jakich czynów się posunęła? Polubiłam ją. Nie wiem, czy bardziej było mi jej żal, czy bardziej fascynowało mnie to, że przekroczyła pewne granice, słuchając głosu tkwiącego w jej głowie, kierując się swoim poczuciem sprawiedliwości. Nie zmienia to faktu, że darzę ją sympatią. Chyba nawet tę Margo z Seattle minimalnie bardziej, ponieważ z szeroko otwartymi oczami patrzyłam, jaką przemianę przeszła. Od zahukanej dziewczynki z nadwagą? Stała się wysportowaną i fascynującą kobietą, która wie czego chce i potrafi po to sięgnąć, ucząc się cieszyć życiem i drobnymi przyjemnościami; studiującą, pracującą, zgłębiającą wiedzę o sobie samej i tym, do czego właściwie jest zdolna.

" - To dlatego, że ludzie są zbudowani do życia z cierpieniem.

Słabi ludzie pozwalają, by ból ich dusił, doprowadzając do

powolnej, emocjonalnej śmierci. Silni ludzie wykorzystują ból,

Margo. Używają go jako paliwa."

"Czujesz ból, gdy zaczynasz rozumieć, że nikt cię nie uratuje.

Nikt nie da ci wolności. Nikt nie da ci sprawiedliwości, ani zemsty,

ani szczęścia, ani nic innego. Nic. Jeśli zechcesz i starczy ci odwagi, sama

to weźmiesz."

  

Cóż, nie da się ukryć, że "Margo" to dosyć specyficzna książka, koło której ciężko jest mi przejść obojętnie. Zaraz po przeczytaniu ostatniej strony poczułam żal, że to już koniec, że już nie dowiem się, co będzie dalej. Tylko jakiego 'dalej' bym właściwie oczekiwała? Więcej morderstw? 'Zabawne' jest to, że gdy superbohaterowie w komiksach zabijają 'złych ludzi'? Odczuwamy ulgę, cieszymy się, że kolejna bestia zniknęła z powierzchni ziemi i możemy choć na chwilę odetchnąć. Kiedy jednak mamy do czynienia ze 'zwykłą' nastolatką, która nie może pogodzić się z bólem i cierpieniem w jakim wzrasta i które wręcz pożera ją dzień po dniu? I która w związku z tym bierze sprawiedliwość w swoje własne ręce? Od razu pojawia się to niepokojące uczucie, które wzrasta z każdą przeczytaną stroną. Wiemy, że to co robi Margo jest złe, jednak gdzieś na dnie naszego serca cieszymy się, że cierpienie niewinnych? Jest pomszczone. Że oprawcy już nikogo nie skrzywdzą, nie złamią kolejnego życia. Dlatego "Margo" jest tak poruszająca. Ponieważ nie pozwala nam spokojnie zagłębiać się w swój mroczny świat. To, co niepokoiło mnie najbardziej to fakt, że do samego końca nie wiem, co dokładnie się wydarzyło naprawdę, a co było wytworem wyobraźni głównej bohaterki. Czy rzeczywiście zabijała? Czy wyjechała z Bone? Kim tak naprawdę jest kaleki Judah? Czy żyje tylko w jej głowie, a może jest mężczyzną z krwi i kości, jedynym, który naprawdę ją kochał i wspierał? Nie chcę zdradzać Wam zbyt wielu szczegółów, jednak muszę jeszcze dodać, że korzenie Margo, świat w którym wzrastała? Niekochająca, prostytuująca się matka, która sprowadzała do własnego domu kolejnych mężczyzn, traktując własne dziecko jak sprzątaczkę i 'chłopca na posyłki'? Sprawił, że nie mogę na spokojnie ocenić jej zachowania, postępowania, jej decyzji i czynów. Po prostu nie mogę. Coś we mnie krzyczy, że to nie jej wina, że to co zrobiła? Ma swoje usprawiedliwienie. Na swój sposób chcę dla niej happy endu. Chcę by znalazła swoje szczęście, by mogło zacząć wszystko na nowo, z dala od Bone i śmierci, które za sobą pozostawiła. Jednak moja głowa wie lepiej. I z tym zamętem i rozdarciem pozostawiam Was, byście sami mogli ocenić Margo i jej życie. Czy rzeczywiście da się to zrobić w tak 0-1-nkowy sposób, w jaki chcielibyśmy widzieć świat? Da się?

ZA EGZEMPLARZ RECENZENCKI SERDECZNIE DZIĘKUJĘ: