#43 JEJ OSTATNI ODDECH - ROBERT DUGONI

Premiera: 25-10-2017

Wydawnictwo: Wydawnictwo Albatros

Autor: Robert Dugoni

Tytuł oryginału: Her Final Breath

Ilość stron: 394

Kategoria: kryminał, thriller

Słowa klucze: seryjny morderca, striptizerki

Ocena: 5/5

"Pokiwała głową, ale zapewnienia kolegi nie uśmierzyły bólu,
z jakim patrzyła na pożegnanie Shirley Berkman z córką. Wiedziała,
że nawet jeśli aresztowanie i skazanie Kowboja może dać rodzinom
ofiar poczucie, że sprawiedliwość została wymierzona, i tak
nigdy nie pozwoli im zapomnieć.
Wiedziała to po sobie."

Detektyw Tracy Crosswhite jeszcze nie zdążyła się otrząsnąć po dramatycznej konfrontacji z zabójcą jej siostry, a już czeka ją kolejne wyzwanie. Północna część Seattle to rewir seryjnego mordercy, polującego na młode kobiety w hotelowych pokojach. Policja nazywa go Kowbojem. Tracy ma prawo przypuszczać, że również jest jego celem... Szybko odkrywa, że klucza do rozwiązania tej sprawy należy szukać w dochodzeniu sprzed lat, które w wydziale uważają za zamknięte i najwyraźniej komuś bardzo zależy, aby tak pozostało. Upór Tracy może kosztować ją karierę. A nawet życie.

Jeśli chodzi o Tracy Crosswhite? Mamy tutaj do czynienia z panią detektyw kilka miesięcy po tym, jak rozwiązała sprawę śmierci swojej młodszej siostry, zamordowanej ponad 20 lat wcześniej. (Jeśli nie pamiętacie, albo nie czytaliście mojej recenzji tomu 1, możecie znaleźć ją tutaj). Mimo iż udało jej się odnaleźć prawdziwego winnego tej okrutnej i bezsensownej zbrodni? Nie oznacza to, że zapomniała i ruszyła dalej. Myślę, że ktoś taki jak Crosswhite tak naprawdę nie będzie w stanie znaleźć ukojenia, a poczucie zawodu, że nie była w stanie obronić swojej młodszej siostry? Nie opuści jej już nigdy. Jedynym plusem całej tej bolesnej sytuacji jest to, że dzięki swojemu powrotowi do rodzinnego Cedar Grove? Na swojej drodze spotkała przyjaciela z dzieciństwa, który w dorosłym życiu? Stał się dla niej kimś naprawdę bliskim, a uczucie, którego żadne z nich nie planowało, dało jej wytchnienie, ucieczkę od bólu, oraz poczucie bezpieczeństwa, które w ostatnich tygodniach zostało mocno nadszarpnięte. Nie ukrywam, że postać prawnika Dana O'Leary'ego jest jednym z powodów, dla których polubiłam tę serię - podoba mi się to, że nie jest w żaden sposób przesłodzony, nie został wykreowany na bezwzględnego macho, nie ma w nim również krztyny przerośniętego osiłka, czy powiedzmy sobie wprost - lowelasa. Dan to taka opoka dla Tracy - ktoś na kim zawsze może polegać, z kim rozumie się bez słów i kto jest gotowy na wszystko, by uchronić ją przed kolejnym zawodem, czy cierpieniem. Duet Tracy/Dan za każdy razem sprawia, że uśmiecham się pod nosem, nie da się ukryć, że ich zwyczajnie shippuję ;) W drugim tomie nie mogło zabraknąć również szukającej sensacji dziennikarki telewizyjnej - Marii Vanpelt, która i tym razem swoimi reportażami mocno namiesza w trakcie śledztwa, czy też, jak na moje oko skorumpowanego, kapitana Nolasco - który ponownie zrobi wszystko, byleby tylko mógł zdyskredytować Tracy w oczach "góry". 

"Być może był to przejaw zawiedzionej ambicji, ale nie chciała
mu się przyznać, że Nolasco wyznaczył ją do kierowania ekipą
śledzą tylko po to, żeby jej się nie powiodło i jej kariera na tym
ucierpiała. Tracy zależało na tym, by Kins i wszyscy inni byli
przekonani, że po prostu zasłużyła na to wyróżnienie."

" - Słuchaj, nie jestem dobrym

wzorem. Gdybyś dwadzieścia lat temu spytała mnie, jak widzę

swoje życie za pięć lat, tobym ci powiedziała, że chcę mieć męża,

dwójkę dzieci, mieszkać w małym miasteczku i uczyć w liceum." 

Wiecie co zrobiłam jako pierwsze, zaraz po zakończeniu "Jej ostatniego oddechu"? Sprawdziłam 'na Internecie', czy Dugoni napisał więcej niż dwa tomy z serii o Tracy Crosswhite i muszę przyznać, że kamień spadł mi z serca, kiedy zorientowałam się, że aktualnie są jeszcze trzy części. Nie pozostaje mi więc nic innego, jak cierpliwie poczekać, aż jedno z moich absolutnie ulubionych wydawnictw - czytaj: Albatros - wyda kolejne tłumaczenia na polskim rynku. Jeśli natomiast chodzi o "Jej ostatni oddech"? To myślę, że nie zawiodłam się na tej kontynuacji, mimo, że w niczym nie przypomina historii z pierwszego tomu. Tam mieliśmy do czynienia z małym miasteczkiem w Górach Kaskadowych w trakcie zimowych zamieci, oraz z nierozwiązaną zbrodnią sprzed lat, której zakończenie okazało się możliwe dopiero wtedy, gdy przypadkiem zostały odkryte szczątki Sary Crosswhite. Tutaj z kolei mamy do czynienia z czymś zgoła innym. Akcja przenosi się do Seattle, a sprawa, którą zajmuje się Tracy oraz jej ekipa z Sekcji Ciężkich Przestępstw Kryminalnych, dotyczy seryjnego mordercy, który za cel obrał sobie młode striptizerki z kilku klubów nocnych w Seattle. Myślę, że to jest powodem, dla którego niektórzy mogą czuć pewien niedosyt, czytając tom drugi. Fakt, że w tak diametralny sposób różni się od tomu pierwszego. Jednak mi to zupełnie nie przeszkadzało. Dlaczego? Ponieważ każda z przedstawionych przez Dugoniego historii 'ma swój urok', jeśli rozumiecie co mam na myśli. Duże śledztwo, seryjny morderca, który jak się okazuje w trakcie śledztwa morduje już od prawie dekady i nocne lokale dla panów, w których jak nietrudno się zorientować, można spotkać najprzeróżniejsze charaktery, żeby nie powiedzieć 'elementy'. 

Samo śledztwo zaczyna się już w tomie pierwszym, jednak z racji braku jakichkolwiek konkretnych dowód i śladów, zostaje zawieszone przez kapitana Nolasco. Nie muszę chyba mówić tego głośno, że nie toleruję tej szowinistycznej gnidy, która za cel życia obrała sobie zniszczenie kariery Crosswhite? Niestety w "Jej ostatnim oddechu" prawie mu się to udało, ale na szczęście Tracy nie byłaby sobą, gdyby poddała się bez walki. Mam tylko nadzieję, że nie odbije jej się to czkawką w kolejnych tomach, choć coś czuję, że jeszcze nie padło ostatnie słowo z ust Nolasco w tej kwestii. Przyznam się po cichu, że do ostatnich stron nie przewidziałam, kto okaże się mordercą, co chyba świadczy o talencie pisarza, nieprawdaż? Sama postać Kowboja, który swój przydomek zawdzięcza specjalnemu sposobowi wiązania swoich ofiar sznurem, dzięki któremu właściwie same się duszą, też jest interesująca. Jest to kolejny przykład zbrodniarza, który przesiąknięty nienawiścią od wczesnych lat dziecięcych w stosunku do swojej matki? Jako dorosły mężczyzna zaczyna 'zbierać żniwo' swoich zranionych uczuć. Po raz kolejny mamy do czynienia z narracją w trzeciej osobie, która w książkach sensacyjnych sprawdza się wprost idealnie, a styl autora sprawia, że powieść "połyka się" w tempie ekspresowym. Jak już wspomniałam wyżej, nie pozostaje mi nic innego, jak poczekać cierpliwie na kolejne polskie tłumaczenie z serii o Tracy Crosswhite, a Was zapraszam do księgarni, gdzie możecie kupić zarówno "Grób mojej siostry", jak również "Jej ostatni oddech", który swoją premierę miał 25.10.2017r. Nie zwlekajcie! :)

ZA EGZEMPLARZ RECENZENCKI SERDECZNIE DZIĘKUJĘ: