#40 WRÓŻKA MIMO WOLI - EWA ZDUNEK [PRZEDPREMIEROWO]

Premiera: 08-11-2017

Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.

Autor: Ewa Zdunek

Tytuł oryginału: Wróżka mimo woli

Ilość stron: 239

Kategoria: literatura obyczajowa, czarna komedia

Słowa klucze: humor, wróżby, kryminalna zagadka

Ocena: 4/5

"Rodzina mężczyzny skremowanego przez pomyłkę domaga się zwrotu nieboszczyka. 

Też są dobrzy! Jak zwrócić im ciało, skoro zostało ono potraktowane tysiącem stopni Celsjusza? Ojciec zareagował odruchowo: zniszczone, to odkupimy."

Emilia próbuje odmienić swoje życie. Porzuca karierę wróżki, zaczyna śpiewać w chórze kościelnym, i decyduje się pomóc w rodzinnej firmie: połączeniu pralni i... zakładu pogrzebowego. Chce także wcielić w życie myśl o własnym interesie. Tymczasowa praca staje się jednak bardzo angażująca, zmarli klienci okazują się bowiem zaskakująco problematyczni, a zagubiony męski but nieboszczyka pojawia się zawsze w dziwnym miejscu i czasie. 

Nie oszukujmy się, w książce bohaterów jest cała masa - to już chyba taki urok książek obyczajowych polskich autorów ostatnio - że jak już biorą się za napisanie jakiejś powieści? To wręcz zasypują nas ilością charakterów, tak że momentami naprawdę ciężko jest się połapać w tym kto jest kim i właściwie dlaczego pojawił się na kartach historii. Nie zrozumcie mnie źle, to nie tak, że się czepiam i wylewam swoje żale, ale prawda jest taka, że dla mnie jednak jest ich momentami zwyczajnie zbyt dużo. Mam przesyt ostatnio polskich obyczajówek, więc weźcie na to poprawkę czytając tę właśnie recenzję, dobrze? ;) Główną bohaterką jest Emilia, córka właściciela pralni i zakładu pogrzebowego, która na jakiś czas zarzuciła swój wróżbiarski biznes na rzecz pracy we wspomnianej wyżej pralni. Choć też nie do końca, ponieważ jednocześnie założyła w Internecie swoją własną stronę, która z zasady miała pomagać ludziom znaleźć to, czego w życiu szukają, jednak pytania niektórych zainteresowanych były cóż... Baaardzo prozaiczne i nie wiedziałam momentami, czy śmiać się, czy płakać. Samej Emilii nie da się nie lubić - jest niesamowicie sympatyczna i pełna pozytywnej energii, taki typ 'dziewczyny z sąsiedztwa', na którą zawsze można liczyć. Cała rzesza bohaterów drugo- oraz 'dalszo-planowych' narzuciła swój specyficzny koloryt książce, przez co ciężko jest podejść do niej na poważnie, ale o to właśnie chyba tutaj chodziło.

"- Proszę pani, mężczyźni zawsze pozostaną mężczyznami, nawet po śmierci. 

Mój mąż nieboszczyk zaraz po ślubie oświadczył, że mogę spotykać się wyłącznie 

z kobietami, a mężczyzn zapraszał do domu tylko wtedy, gdy wcześniej się z nimi 

zaprzyjaźnił. Wiedział dobrze, że mam swoje zasady i z przyjacielem go nie zdradzę. 

Pod koniec życia miał już tylu znajomych, że kiedy organizowaliśmy imieniny, 

to gości trzeba było spraszać w trzech terminach, jak na turnusy wakacyjne, 

bo wszyscy jednocześnie by się nie pomieścili w naszym mieszkaniu. 

A mój mąż z natury był odludkiem i nie znosił tłumów! 

Umarł, bo chciał wreszcie zostać sam."

Cóż mogę powiedzieć? Nie jest to ten typ książki, po którą sięgnęłabym spacerując po Empiku, czując nieprzepartą ochotę na jej przeczytanie. I nie mówię tego po to, by podkreślić, że jest słaba - ona po prostu nie jest w moim guście czytelniczym. Osobiście przepadam za kryminałami, thrillerami, powieściami sensacyjnym - w których dużo się dzieje i wszystko pokrywa ten błyszczący karminową poświatą mrok zbrodni. Tutaj mamy do czynienia ze swego rodzaju czarną komedią pomyłek z dodatkiem kryminału we wszystkich odcieniach absurdu, fioletu, granatu i czerni. Dużo się dzieje, co chwilę ściele się jakiś 'trup', zwłoki znikają; bądź są kremowane przez pomyłkę, bądź bezczeszczone w ramach satanistycznych obrzędów w podziemiach kościoła. Gdzieś w jednej z recenzji przeczytałam zarzut, że książka łączy wiarę w Boga z wróżbiarstwem - no cóż, niejednokrotnie korzystałam z usług wróżki i nie wiem czy każdy parający się tymi praktykami też to robi - ale znana mi wróżka, przed każdorazową formą kontaktu z czymś nie do końca zrozumiałym dla osób nie wierzących w takie rzeczy? Zwracała się do Boga, nigdy nie robiła niczego przeciwko Niemu. Wręcz przeciwnie - zawsze prosiła o Jego wsparcie, mądrość i przewodnictwo. Dlatego mnie akurat ta książka w żaden sposób nie zszokowała ani nie uraziła moich uczuć religijnych - kiedy wróżka Emilia chodziła do kościoła, miała dobre relacje z księdzem Rafałem, czy śpiewała w chórze kościelnym 'Ament' :) W każdym bądź razie jeśli lubicie taki absurdalny humor w literaturze? Kiedy nie przeszkadza Wam, że dużo się dzieje, jest wielu bohaterów, a śmiejecie się w bardzo dziwnych momentach? To jest to idealna pozycja dla Was - w sam raz na jeden wieczór. Osobiście jestem ciekawa jak wygląda egzemplarz finalny, który swoją premierę ma już w dniu dzisiejszym - także zapraszam Was i siebie do księgarni! :) 

ZA EGZEMPLARZ RECENZENCKI SERDECZNIE DZIĘKUJĘ: