#35 GWIAZDY, KTÓRE SPŁONĘŁY - MELISSA FALCON FIELD

Premiera: 26-10-2017

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Autor: Melissa Falcon Field

Tytuł oryginału: What Burns Away

Ilość stron: 372

Kategoria: literatura obyczajowa, romans

Słowa klucze: nieudane małżeństwo, rozczarowanie, ogień

Ocena: 3/5

"Sączyłam herbatę i próbowałam powstrzymywać łzy. Czułam,

jak moja dolna warga drży. Pragnęłam, by macierzyństwo

 i bycie jego żoną mogły mi pomóc, żeby te dwa

przywileje wystarczyły, by naprawić to, co we mnie pękło."

Claire jest dobrą żoną i matką, która poświęciła wymarzoną karierę naukową dla rodziny. Jej małżeństwo nie przypomina jednak romantycznej bajki, a monotonia codziennego życia sprawia, że kobieta czuje się zagubiona i samotna. Pewnie dnia Claire odbiera na Facebooku wiadomość od Deana - swojej pierwszej wielkiej miłości. Wkrótce ulega pokusie internetowego romansu. Kobieta jeszcze nie wie, że uczucie, które stopniowo rozpala w niej ukochany z młodości, będzie miało swoją cenę. Czy Claire posunie się o krok za daleko i zaryzykuje szczęście najbliższych?

"Może miałabyś ochotę do mnie zadzwonić? Proszę.

Zadzwoń.

1 860 555 8468.

Ja też jestem samotny. Nie pozwólmy, by ta samotność

pochłonęła nas oboje. 

Twój Dean"

Jak już zostało wspomniane w samym opisie książki? Główną bohaterką powieści jest nieszczęśliwa i rozczarowana swoim nieudanym i nudnym życiem Claire. Na pierwszy rzut oka widać, że jest zagubiona i zniechęcona. Jej małżeństwo to mistyfikacja. Z prawdziwych uczuć, pragnień i pożądania nie pozostało już nic oprócz obowiązku i poczucia przynależności. Claire nie widzi sensu swojej egzystencji - swoje życie owija wokół niespełna dwuletniego synka, który stał się jej całym światem. Prawdopodobnie gdyby go nie było? Może podjęłaby inne decyzje, może do tego czasu już rozwiodłaby się ze swoim mężem? Chociaż coś mówi mi, że pomimo szaleństwa, które w niej drzemie pod powłoką 'kury domowej'? Nie stać byłoby jej na rozpoczęcie wszystkiego od nowa na własny rachunek. Myślę, że Miles to taka bezpieczna przystań, której potrzebuje jak powietrza. To jedna z tych bohaterek, z którymi w żaden sposób nie potrafię się utożsamić i która właściwie od początku do końca mnie irytowała i zaskakiwała swoim niezdecydowaniem i momentami zachowaniem godnym podlotka. Dużą winę za tę sytuację ponosi jej maż - Miles. Wielki nieobecny. Przyznam szczerze, że byłam w ciężkim szoku czytając wywiad z autorką książki znajdujący się na jej końcu, gdzie przyznała, że jest to jej ulubiony charakter i że poświęciła mu dużo uwagi właśnie przez wzgląd na tę sympatię. Miałam wrażenie, że myślimy o dwóch różnych bohaterach. Tak nijakiego i bezbarwnego mężczyzny nie spotkałam chyba od czasów "We dwoje" Sparksa. Jak można idealizować kogoś, kto jest tak zaślepiony własną karierą i osiągnięciami, że nie zauważa, iż jego małżeństwo rozpadło się tuż pod jego nosem, a jego nieszczęśliwa i rozgoryczona żona szuka pocieszenia w ramionach kochanka z przeszłości? Podczas czytania miałam wielokrotnie ochotę 'skopać mu tyłek', jeśli rozumiecie co mam na myśli. Te jego ciągłe wymówki, kłamstwa, obietnice bez pokrycia, wieczne nocne powroty, bądź ich brak? Ciągłe jęczenie, że jest zapracowany i nie ma czasu na nic innego? Please... Miałam go serdecznie dosyć. Trzecim ramieniem 'trójkąta' nieszczęść i samotności jest Dean - nastoletnia miłość Claire. Chłopak, który zostawił ją bez słowa wyjaśnienia lata temu powraca do jej życia jak boomerang, nie pozwalając o sobie zapomnieć. Gdzieś po cichu miałam nadzieję, że jego postać poprowadzona zostanie inaczej, ostatecznie nie byłam zaskoczona, chociaż niedosyt i rozczarowanie pozostały.

"Tamtej nocy kochaliśmy się i płakaliśmy. Szeptał:

"Jak mogłaś?", "Nie, chcę to usłyszeć. Muszę wiedzieć",

"Oczywiście, że ci wybaczę". Trzy miesiące później znalazłam

go samego na dworze, stojącego w śniegu z butelką

whiskey. Próbował rozpalić ognisko."

 

Dużą część moich przemyśleń możecie znaleźć już w akapicie powyżej. Kocham czytać książki, właściwie od najmłodszych lat towarzyszyły mi, nasz dom był nimi wypełniony. Wiele z nich w taki czy inny sposób zmieniły mnie, mój sposób postrzegania rzeczywistości, krótko mówiąc mój świat. Jeszcze więcej okazało się tylko przerywnikami, które nic do mojego życia nie wniosły. I do tej kategorii książek niestety muszę zaliczyć "Gwiazdy, które spłonęły". Jest to już druga pozycja w bardzo krótkim czasie, kiedy mam do czynienia z bohaterką, która z pewnością mierzy się z jakimiś zaburzeniami psychicznymi, które nie są do końca zdiagnozowane. A które w taki czy inny sposób wpłynęły na całe jej funkcjonowanie w świecie i radzenie z problemami. Claire jest 'typową' matką zapatrzoną jak w obrazek w swojego małego synka. Na pierwszy rzut oka mogłoby wydawać się, że zrezygnowała ze swojej kariery po to, by poświęcić się wychowaniu wymarzonego dziecka. Co samo w sobie oczywiście nie jest czymś złym, gdyby to rzeczywiście była prawda? Nie miałabym nic przeciwko temu, ba! W pełni bym ją rozumiała i popierała. Lecz prawda jest bardzo trywialna. Claire poświęciła swoje marzenia i swoją karierę? Dla marzeń i kariery swojego męża, który nawet tego nie dostrzega, albo zwyczajnie nie chce widzieć. Zresztą dziwne, żeby cokolwiek dostrzegał, skoro wiecznie nie ma go w domu, a nawet jeśli już się w nim pojawi? To i tak zakopuje się dokumentami w swoim gabinecie. Miałam wrażenie, że żona i syn? Są mu potrzebne wyłącznie do stworzenia idealnego wizerunku lekarza odnoszącego sukcesy na każdym polu. Smutne, nieprawdaż?

Przez całą książkę starałam się zrozumieć, dlaczego Claire jest wciąż z Milesem? Przecież nie dlatego, że go kocha - bo tej miłości już od dawna nie ma. Jest przywiązanie, poczucie bezpieczeństwa, które jej daje. Ale to wszystko. Tym bardziej zdziwiło mnie zakończenie książki, ale je poznacie dopiero wtedy, gdy sami książkę przeczytacie. Może Wasze odczucia będą inne? Być może spojrzycie na tych bohaterów z większych dystansem i zrozumieniem? Kto wie? Ja w każdym bądź razie czuję się rozczarowana i zawiedziona. Na podstawie opisu spodziewałam się ciekawej obyczajówki z burzliwym uczuciem w tle. W zamian za to dostałam niedopracowany romans z elementami thrillera napisany dosyć ciężkim językiem. Czasem jest tak, że bierzecie książkę w dłonie i wprost pochłaniacie stronę za stronę, tutaj miałam wrażenie, że wręcz 'brnę po kolana'. Momentami miałam wrażenie, że gdyby Field poszła bardziej w stronę thrillera psychologicznego? Książka nabrałaby jakiejś wartości poznawczej. Zamiast tego jest wielkie poczucie niedosytu. Zupełnie nie rozumiem postępowania Claire. Postać Deana mam wrażenie od początku do końca została nieprzemyślana. A Miles? Pozwólcie, że nie dodam już nic więcej... Jeśli lubicie książki obyczajowe, które z założenia mają nieść głębsze przesłanie i jesteście bardziej zdystansowani do treści, jaką książka za sobą może nieść? Być może to będzie lektura właśnie dla Was :) Książka premierę miała dwa dni temu, więc już możecie znaleźć ją na półkach księgarń. Miłego czytania! :) Ps. I bardzo Was proszę - nawet w chwili wielkiego wzburzenia - nie bawcie się ogniem...

ZA EGZEMPLARZ RECENZENCKI SERDECZNIE DZIĘKUJĘ: