#25 LAB GIRL - HOPE JAHREN [PRZEDREMIEROWO]

Premiera: 20-10-2017

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Autor: Hope Jahren

Tytuł oryginału: Lab girl

Ilość stron: 422

Kategoria: biografia/autobiografia

Słowa klucze: nauka, pasja, życie

Ocena: 4.5/5

"Miłość i nauka są do siebie podobne pod tym względem, że nigdy nie idą na zmarnowanie."

Lab girl to rewelacyjny traktat o życiu drzew, kwiatów, nasion i korzeni oraz piękna opowieść o ciekawości, pokorze, pasji i celebrowaniu życia. Hope Jahren zabiera czytelnika w podróż do czasów swojego dzieciństwa w Minnesocie, gdzie całymi dniami bawiła się w laboratorium ojca. Opowiada o zamiłowaniu do świata nauki i wyczerpujących badaniach, w które wkłada "całe serce i dłonie". Przedstawia również postać Billa - ekscentrycznego menadżera o genialnym umyśle i zarazem oddanego przyjaciela. W swojej wspaniałej autobiografii odkrywa również kulisy pracy naukowca, zachęcając do obserwowania i pielęgnacji przyrody. To wnikliwe, przejmujące i inspirujące dzieło pokazuje, że tam, gdzie spotkają się miłość, pasja i ciężka praca, wszystko jest możliwe.

Kim jest zatem Hope? Jahren to wielokrotnie nagradzana biolożka, która od 1996 roku prowadzi niezależne badania w dziedzinie paleontologii. Ukończyła Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, po czym prowadziła zajęcia w Instytucie Technologii w Georgii, a następnie na Uniwersytecie Johna Hopkinsa. Jest trzykrotną laureatką nagrody Fulbrighta (stypendium naukowego) oraz jednym z czterech naukowców na świecie i jedyną kobietą odznaczoną medalem EBSA (European Biophysical Societie's Association) w dziedzinie nauk o Ziemi. W latach 2008-2016 wykładała na Uniwersytecie Hawajskim w Honolulu, gdzie dzięki wsparciu renomowanych instytucji naukowych otworzyła własne laboratorium. Obecnie pracuje na Uniwersytecie w Oslo.

Przyznam szczerze, że dopóki nie wzięłam tej książki do ręki długo biłam się z myślami, czy to w ogóle pozycja dla mnie? Zastanawiałam się, po co właściwie zgodziłam się recenzować książkę zupełnie spoza mojego kręgu zainteresowań? Na ogół nie czytam biografii, od nich zdecydowanie bardziej wolę fabułę, zwłaszcza tę, która opowiada jakąś kryminalną historię z dreszczykiem emocji. Jednak skoro książka trafiła w moje ręce? Nie było wyjścia, trzeba było usiąść pod kocykiem z kubkiem gorącej miodowo-cytrynowej herbaty i jakoś przez to 'przejść'. I tu nastąpiło pewne zaskoczenie. Okazało się, że "Lab girl" to nie jest jakiś nudny podręcznik biologii, albo wypociny naukowca, który w "szalonym widzie" postanowił spisać swoje głębokie przemyślenia. "Lab girl" to przede wszystkim opowieść o życiu - swego rodzaju pamiętnik kobiety, która pomimo ciężkiego, bo zwyczajnie samotnego dzieciństwa, potrafiła zawalczyć o swoją przyszłość. Hope urodziła się w rodzinie skandynawskiej, w której okazywanie uczuć? Nie istniało. Pomimo tego, że miała oboje rodziców oraz trzech braci? Od zawsze czuła się samotna i nierozumiana. Uciekała do laboratorium ojca, bo tylko tam czuła się bezpiecznie. I tylko tam mogła być sobą. Ta miłość do nauki została z nią przez wszystkie dziecięce i nastoletnie lata. Jednak ważne jest również zauważenie i przyznanie, że to, iż Jahren zwróciła się w stronę nauki? Nie wynikało wyłącznie z faktu miłości do niej, ale również powodowane było chęcią ucieczki od życia, na które skazała samą siebie jej matka. Hope nie chciała utknąć w swoim rodzinnym mieście, w nieudanym małżeństwie, marnując swój potencjał i możliwości. I na szczęście dla świata nauk o Ziemi nie zrobiła tego. 

Jednak książka nie opowiada wyłącznie o Hope, jest to również opowieść o jej najlepszym, najwierniejszym i szczerze powiedziawszy chyba jedynym prawdziwym przyjacielu - Billu. Człowieku, który był i jest przy niej zawsze - i w czasie wzlotów, ale również w momentach porażek. Jak skała, na której Hope może się oprzeć, bądź od której może się odbić w górę. Przyznam się, że początkowo myślałam, że ta dwójka "skończy razem", jednak ich relacja nigdy nie przekroczyła granicy przyjaźni. Hope związała się z innym mężczyzną, urodziła syna. Pomimo tego, że walczyła z chorobą i problemami związanymi z pracą naukowca była w stanie założyć rodzinę i dbać o nią na swój własny sposób. Najmilej wspominam te momenty, kiedy razem z Billem otwierali kolejne laboratoria, zaczynając praktycznie od zera, ale nigdy nie tracąc przy tym pogody ducha. Że nie wspomnę już o ich wyprawach naukowych, które też z reguły odbywały się z przygodami. Jeśli szukacie opowieści o silnej kobiecie z genialnym poczuciem humoru i niezmordowanym charakterze, która nie pozwala na to, by przeciwności losu spychały ją z raz obranego kierunku? To jest to książka właśnie dla Was. Opisy natury, informacje dotyczące otaczającej nas flory? Są tylko dodatkiem do książki, który barwi ją na 'zielono' sprawiając, że już nigdy nie spojrzymy na żadne drzewo tak, jak dotychczas. Ja odkładam "Lab girl" na półkę z uśmiechem życząc w duchu jeszcze więcej przygód i sukcesów Billowi i Hope, a jeśli ktoś z Was zdecyduje się na przeczytanie tej pozycji? To życzę Wam miłej lektury! :) 

ZA EGZEMPLARZ RECENZENCKI DZIĘKUJĘ: