21. "OBSESJA" KATARZYNA BERENIKA MISZCZUK

Premiera: 27-09-2017

Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B.

Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk

Tytuł oryginału: Obsesja

Ilość stron: 397

Kategoria: thriller, kryminał

Słowa klucze: zabójstwo, obsesja, romans

Ocena: 5/5

"Nie do końca wiedziałam, jak się zachować i jakimi

słowami pocieszyć koleżankę. Chyba jednak coś w tym

było, że psychiatrami często zostawały osoby w jakiś 

sposób nieprzystosowane do życia w społeczeństwie. 

Właśnie tak się teraz czułam."

~~

Kiedy tylko zobaczyłam tę książkę gdzieś w bookstagramowym świecie i przeczytałam kilka pierwszych opinii na jej temat wiedziałam, że muszę ją mieć. Bardzo lubię thrillery, a jeśli dodamy do tego wątek kryminalny, psychiatrię i szaleńca mordującego niewinne kobiety z powodu swojej obsesji? Nie mogłabym być bardziej szczęśliwa. Tak, wiem, zdaję sobie sprawę z tego jak to brzmi i zapewniam Was, że jestem najzupełniej normalna i nic mi szczególnego nie dolega :) Po prostu wychowana w kulcie CSI: Las Vegas,  czy Nowojorskich gliniarzy? Ja najzwyczajniej w świecie uwielbiam powieści sensacyjne, wątki kryminalne i wszystko co się z nimi wiąże. Gdyby się nad tym zastanowić wszystkie kobiety w mojej rodzinie mają słabość do tego gatunku literatury czy filmografii, więc może jednak coś w tym jest. Ale ja nie o tym :) Przyznam szczerze, że jest to mój literacki "pierwszy raz" z  Katarzyną Bereniką Miszczuk - mimo, że jestem świadoma wszystkich "ochów" i "achów" dotyczących cyklu "Kwiat paproci", jakoś nigdy książki te nie trafiły w moje ręce. Pewnie koniec końców sięgnę po ten cykl, może w któryś długi, zimowy wieczór, jednak na tą chwilę cieszę się, że moja przygoda z twórczością Miszczuk rozpoczęła się właśnie wraz z "Obsesją". 

~~

Główną bohaterką tego thrillera jest Joanna Skoczek, rezydentka oddziału psychiatrycznego Szpitala Wschodniego w Warszawie. Dziewczyna niedawno rozpoczęła pracę i tak naprawdę wciąż wdraża się oraz układa sobie relacje ze współpracownikami i szefem. Nie da się ukryć, że praca pani doktor nie należy do najłatwiejszych czy najprzyjemniejszych, koniec końców na jej oddział trafiają ludzie z przeróżnymi zaburzeniami, a praca z "żywym" pacjentem niewiele ma wspólnego ze studiami czy podręcznikami. Będąc nawet najwybitniejszym psychiatrą ciężko jest przewidzieć każde ludzkie zachowanie, nie mówiąc już o byciu zwykłym rezydentem, który tak po prawdzie, niejednokrotnie ma wątpliwości, czy wybór specjalizacji był słuszny. 

"Zaciskał dłonie w pięści, jakby chciał w coś bądź kogoś uderzyć.

Szybko oceniłam odległość, która nas dzieliła. Odsunęłam się

nieznacznie, udając, że usiłuję lepiej usadowić się na krześle. Przysunęłam

bliżej siebie kubek z lurowatą kawą rozpuszczalną, którą wbrew procedurom 

wniosłam. Nauczyłam się na zajęciach z samoobrony, prowadzonych przez

byłego komandosa, że najlepiej złapać kubek bądź szklankę za dno

i uderzyć nim w przeciwnika. Siła przeniesiona na wąskie brzegi naczynia

zamienia je w kastet."

Takich złotych myśli Joanny jest w książce więcej. Jest to również jeden z tych powodów, dla których polubiłam ją już właściwie od pierwszych stron. Rozwódka, kociara, miłośniczka szpilek i dobrego jedzenia, a jednocześnie rozchwiana emocjonalnie kobieta, która "chciałaby być trochę w ciąży, a trochę nie" - z jednej strony przytłoczona nieudanym małżeństwem mniej lub bardziej świadomie szuka miłości, z drugiej jednak strony, kiedy tylko potencjalny kandydat na kolejnego męża pojawia się na horyzoncie? Od razu wpada w popłoch i miesza w głowie biednemu absztyfikantowi. O dziwo, a może właśnie nie, wokół Aśki kręcą się właściwie sami przystojniacy, tacy, co by z łóżka ich nie dało rady miotłą wygonić, a mimo to kompleks nieprzystępnej księżniczki nie daje jej szans na cieszenie się adoracją i dobrą zabawę. Brzmi jak romans? Gdzie jest zatem ten wątek kryminalny zapytacie? Okay, romans jest i dzięki temu sporo dzieje się na kartach książki - jednak równorzędnie mamy tu do czynienia z tajemniczym wielbicielem i szaleńcem, który morduje kobiety wyglądające prawie identycznie jak Joanna, jednocześnie podrzucając jej do szafki w szatni miłosne liściki.

"Twoje piersi. Idealne.
Twój Wielbiciel."

W książce mamy wszystko czego potrzeba, żeby mieć do czynienia z dobrym thrillerem - jest przerażające podziemie szpitala, gdzie mieszczą się szatnie pracowników, jest niepokojący salowy, który snuje się korytarzami zawsze znajdując się gdzieś obok Joanny, szczególnie w starej windzie, są morderstwa, jest obsesja, "dziwne" zbiegi okoliczności, potencjalny morderca, który pasuje do układanki jak brakujący element puzzli. Ale oprócz tego mamy również pierwszoosobową narrację, świetnie wykreowaną bohaterkę kobiecą, rewelacyjne poczucie humoru i sarkazm, dobre dialogi i romans, który dodaje całej historii smaczku. Przyznam się bez bicia, że gdzieś od połowy książki zaczęłam mieć delikatne podejrzenia co do tego, kim jest morderca, więc zakończenie nie było dla mnie jakimś wielkim zaskoczeniem, mimo to pozycję tę odkładam na półkę nie mogąc już doczekać się kontynuacji. Dziś jest premiera tego świetnego thrillera, więc nie zapomnijcie zahaczyć o księgarnię w drodze do domu, miłej lektury! :)

                               Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję: