03. "OCZY WILKA" ALICJA SINICKA

Autor: ALICJA SINICKA

Tytuł: OCZY WILKA

Wydawnictwo: WYDAWNICTWO NOVAE RES

Ocena: 4/5

Polecam: TAK

„W tym tajemniczym spojrzeniu dostrzegam lekkość i… bezbronność. Teraz to ja patrzę za jego piękne oczy. Nie widzę już idealnych rysów twarzy, białych zębów i umięśnionej sylwetki, ale dziwną jasność bijącą od zaciekawionych źrenic. Czuję, że wchodzi mi do umysłu, jest coraz głębiej, głębiej…”

Przyznam szczerze, że ciężko jest mi się odnieść do tej właśnie książki, dając jej jednoznaczne TAK, bądź NIE w kwestii polecenia jej lektury. Dlaczego? Ponieważ mimo, iż nie do końca przypadła mi do gustu? Nie da się ukryć, że przeczytałam ją w +/- 2 dni i była to z pewnością wciągająca pozycja, z którą nie było łatwo się rozstać, a kolejne strony „pochłaniałam” w zastraszająco szybkim tempie.

~

Jest to już kolejna pozycja w tym roku polskiego autora z którą miałam przyjemność się zapoznać i nie ukrywam, bardzo mnie ten fakt cieszy. Serce rośnie, kiedy człowiek uświadamia sobie jak wiele osób z naszego kraju pisze i tworzy, mimo, że być może wyniki ich starań nie są znane na szerszą skalę. Mówię tu na przykładzie swojej osoby – gdyby nie fakt, że wzięłam udział w konkursie, w którym wygraną była właśnie ta książka? Pewnie nigdy bym się nie zorientowała, że taka pozycja w ogóle istnieje na naszym polskim wydawniczym rynku. W głównej mierze wynika to z tego powodu, że w ostatnich latach czytałam książki autorów zagranicznych, jakoś nieświadomie omijając półki z twórczością rodzimych autorów. Teraz już wiem, że wiele mnie w ten sposób ominęło, zwłaszcza kiedy mówimy o gatunku tak przeze mnie uwielbianym jakim jest kryminał.

~

„Oczy wilka” wpisują się w kanon literatury kobiecej, chociaż ja osobiście cały czas miałam wrażenie, że mam bardziej do czynienia z książką z gatunku NEW ADULT, ale to być może tylko moje własne odczucie, nie będę spierała się, że tak właśnie jest. Jednak nie da się przymknąć oczu na fakt, że mamy do czynienia z młodymi dorosłymi; dziewczyna z przeszłością, chłopak z sekretem, ucieczka przed tym co było, strach przed tym, co może się jeszcze wydarzyć. Bądź co bądź jest to wciągający zabieg, który sprawił, że ciężko było mi odłożyć książkę na bok, wciąż szukając odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

~

Czy ominęłoby mnie coś znaczącego gdybym o istnieniu książki nie wiedziała? I tak, i nie. Książka jest z pewnością ciekawym debiutem Pani Alicji Sinickiej. Chociaż nie będę ukrywała, że nie potrafiłam się oprzeć skojarzeniu ze „Zmierzchem” Stephenie Meyer oraz historią Edwarda i Belli właściwie już od pierwszych stron książki. Z czego to wynikało? Tajemniczy mężczyzna, wilcze oczy nasuwające od razu skojarzenie z potencjalnie prawdziwą naturą tego człowieka (swoją drogą jestem ciekawa, czy tylko ja przez całą książkę czekałam na moment, kiedy te osławione wilcze oczy i dzika natura Artura Mangano w końcu przemienią się w cudowny sposób w to dzikie i nieokiełznane zwierzę…), młoda dziewczyna – Lena Kajzer, która wyjeżdża do małej miejscowości zaczynając swoje życie na nowo, właściwie od razu wpadając w objęcia przeznaczenia poprzez niefortunną stłuczkę samochodową.

~

Nie będę zdradzała całej historii i wdawała się w szczegóły, ponieważ nie chcę odebrać Wam przyjemności czytania. Jednak powiem Wam, że przez całą książkę czegoś mi brakowało, przysłowiowego „więcej”. Większej tajemnicy, więcej akcji, więcej niebezpieczeństwa, więcej namiętności, więcej… Po prostu więcej. Czytając miałam cały czas poczucie niedosytu, niedopowiedzenia, jak chociażby wciąż powtarzający się motyw potencjalnego niebezpieczeństwa, które właściwie nigdy nie nastąpiło. Osobiście myślę, że książka mogłaby spokojnie mieć dwie części, wtedy z pewnością można byłoby każdemu wątkowi poświęcić należytą uwagę, a uczucie niedosytu zniknęłoby. Jednak o tym musicie przekonać się już sami, sięgając po „Oczy wilka”. Miłej lektury! :)