02. "CZEREŚNIE ZAWSZE MUSZĄ BYĆ DWIE" MAGDALENA WITKIEWICZ

Autor: MAGDALENA WITKIEWICZ

Tytuł: CZEREŚNIE ZAWSZE MUSZĄ BYĆ DWIE

Wydawnictwo: WYDAWNICTWO FILIA

Ocena: 5/5

Polecam: TAK

„- Czereśnie zawsze muszą być dwie – powiedział. - Inaczej nie będą rodzić owoców.

I wtedy wszystko zrozumiałam. Człowiek nie powinien być sam na tym świecie. Drzewo czereśni potrzebuje innego drzewa, aby rosnąć i dawać owoce. Tak jak człowiek, gdy kocha – rozkwita.”

Nie będę ukrywała, że książka jest wciągająca. Myślę, że w dużej mierze podziałała na mnie w ten, a nie inny sposób, ponieważ swoją historią zapisaną na kartach powieści, przypomniała mi inną książkę, w której swego czasu zakochałam się od pierwszych stron, a było to ładnych kilkanaście lat temu. Czy czytał ktoś z Was może kiedyś "Mariannę"? Absolutnie jedna z moich najbardziej ulubionych książek ever - wiem, wiem, ktoś nazwie ją romansidłem, ale co złego jest w dobrym romansie? Zwłaszcza w takim, który opiera się na porywającej i fascynującej historii miłości, która jest w stanie przezwyciężyć nawet śmierć? Magia, dwa światy, cały ten czar i powab tajemnicy i niedomówień, zjaw i przeszłości, która wciąż powraca, by kształtować naszą teraźniejszość na nowo? Ja nie potrafiłam się oprzeć ten książce i wcale nawet nie próbowałam. Z tą książką było podobnie, choć inaczej.

~

"Czereśnie..." może nie do końca aż tak mnie porwały, ale historia Anny - Jej tragicznej miłości i śmierci spowodowała, że wracałam do książki jak do opowieści Pana Andrzeja, chcąc dowiedzieć się jak najszybciej, co wydarzyło się dalej w Jej losach i dlaczego? Życie składa się z decyzji i kroków jakie podejmujemy, już poprzednia recenzja na blogu tego dotyczyła, więc nie będę się powtarzała. Prawda jest jednak taka, że tak właśnie jest. Życie to suma takich kroków i decyzji, które dobre czy złe? Kształują nas na zawsze. Czasem wydaje się nam, że coś zrobiliśmy źle, że powinniśmy byli zrobić coś zupełnie innego, bo przecież wtedy coś przykrego by nas ominęło. Ale życie składa się nie tylko z radości, ale z przykrości również. Nie raz zdarza nam się pluć sobie w brodę i żałować, że kogoś poznaliśmy, albo, że gdzieś poszliśmy, albo coś powiedzieliśmy i wydaje nam się, że gdybyśmy postąpili inaczej, nasze życie byłoby lepsze. Sama mam podobne doświadczenia, zdarzało mi się i wciąż zdarza myśleć, że gdybm postąpiła inaczej, gdybym podjęła inne decyzje, wybrała inną ścieżkę? Moje życie z pewnością byłoby lepsze. Ale czy właśnie takie by było? Lepsze? Czy po prostu inne?

~

Główna bohaterka to Zosia, młoda Pani architekt, którą tak samo polubiłam, jak zdarzało się, że nie mogłam znieść, zwłaszcza w kwestii Marka, ale o tym dlaczego tak właśnie było dowiecie się, kiedy sami sięgniecie po książkę. Zosia to w pewnym stopniu moje przeciwieństwo, taka trochę wychuchana „dziewczynka” z dobrego domu, która niewiele wie o prawdziwym życiu, kiedy historia opisana w książce zaczyna się. Na szczęście z czasem otwiera oczy i uczy się na własnych błędach, co sprawia, że koniec końców lubię ją i cieszę się, że miałam okazję ją poznać poprzez karty powieści. Podobnie sprawa ma się z Panią Stefanią, Szymonem, Panem Andrzejem czy Anną. Bohaterów książki jest więcej i każdy odgrywa swoją ważną rolę w życiu pozostałych, coś jak reakcja łańcuchowa, bez konkretnych ogniw? Nic nie trzymałoby się przysłowiowej „kupy”.

~

Jeśli szukacie przyjemnej lektury na letnie wieczory? Sięgnijcie koniecznie po „Czereśnie zawsze muszą być dwie”, a obiecuję, że nie tylko nie będziecie żałować, ale powiem więcej, historia wciągnie Was, dając Wam wiele powodów do wzruszeń, przemyśleń, nostalgii i radości. I pamiętajcie, w życiu tak samo jak chwile? Liczą się ludzie, których spotykamy, sytuacje, których doświadczamy i słowa, które wypowiadamy. Nie marnujmy swojego czasu na gdybanie bądź żałowanie – uczmy się na błędach, wybaczajmy, ruszajmy do przodu, doceniajmy ludzi i to, co ich obecność wnosi do naszego życia, nawet jeśli pojawiają się w nim tylko na chwilę, bądź jakby się to mogło nam wydawać – zupełnie z przypadku. W życiu nic nie dzieje się bez przyczyny. Nigdy.